sunnudagur, mars 14, 2004
Ég var að spá.......það væri ekki svo vitlaust að vera með svona feld eins og hann Míó litli. Hann þarf enga sæng á nóttunni, hann þarf enga yfirhöfn þegar við förum út, og ég hef aldrei séð hann skjálfa af kulda. Ég er alveg ómöguleg á veturna, geng um í þykkri ullarpeysu (oft tveimur), ullarsokkum og gammósíum og samt er mér kalt. Og verst er það á kvöldin þegar ég fer að sofa, þá er ég stundum hrædd um að tærnar detti af því þær eru svo bláar af kulda. Þó að ég væri ekki nema bara með þykka hárbrúska á tánum, það væri þvílíkur munur. En....það liti kannski svolítið asnalega út í sandölum á sumrin.
-
-
