miðvikudagur, september 17, 2003
Jæja þá, ég verð víst að reyna að skrifa eitthvað, fólk er farið að koma með athugasemdir.
Síðan sunnudaginn 31.ágúst hef ég vaknað snemma á hverjum einasta morgni, mætt í skólann á virkum dögum (skrópaði ekki eins og ég spáði) og vinnuna um helgar. Ég hef því haft mikið að gera og verið dauðþreytt á kvöldin.
Í skólanum hef ég m.a. séð: nýfæddan grís sem fæddist með opið kviðar- og brjósthol, þannig að hjarta og innyfli lágu hálf utaná kroppnum og ég gat séð hjartað slá (hann dó fljótlega); weimaraner hvolp sem við skoðun virtist vera alveg heilbrigður en á röntgen sást að hann var með meðfæddan galla þannig að hluti að þarminum lá inni í hjartasekknum (kallast það ekki gollurshús á íslensku.....hmm man það ekki alveg); og hest sem var með svo útþaninn maga og þarm að hann var í sjokki og lífshættu og var settur í aðgerð vegna gruns um garnaflækju...... þið hafið líklega ekki séð þarm í hesti en trúið mér hann er STÓÓÓÓÓR, svo stór að maður trúir því varla að þetta komist allt saman fyrir inni í hestinum. Og svo vegur allt heila klabbið ca. 400 kg, þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig gekk að finna garnaflækjuna..... hesturinn dó í aðgerðinni.
En um daginn þurfti ég í snarhasti að fara upp á spítallann í skólanum og í þetta skipti ekki sem nemandi. Minn eiginn litli Símon, páfagaukurinn, var nefnilega fárveikur go lá á búrgólfinu þegar ég kom heim úr skólanum. Ég var alveg miður mín því reynsla mín að páfagaukum er að þegar þeir verða veikir þá deyja þeir. Dýralæknirinn skoðaði hann og gaf honum svo blöndu af öllu mögulegu, sýklalyfi, vítamínum og sterum því hann vissi ekki nákvæmlega hvað var að. Og páfagaukar stressast víst svo auðveldlega upp að það er ekki sniðugt að taka blóðprufur eða önnur test. En Símon lilti er seigur og er mikið hressari nú fyrir utan það að hann getur ekki flogið. En það hlýtur að koma smátt og smátt eftir því sem kraftarnir koma aftur.
Í dag eignaðist ég "Hvíta djásnið djúníor" og get því hjólað um götur Kaupmannahafnar enn á ný. Ég stend þó í einhverju stappi við tryggingarfélagið sem vill ekki borga mér fullt verð fyrir stolna hjólið af einhverjum ástæðum sem ég get ekki séð að séu annað en ólöglegar. Á morgun ætla ég að hringja þangað og hóta því að tala við neytendasamtökin ef ég fæ ekki fullt verð fyrir hjólið.
-
Síðan sunnudaginn 31.ágúst hef ég vaknað snemma á hverjum einasta morgni, mætt í skólann á virkum dögum (skrópaði ekki eins og ég spáði) og vinnuna um helgar. Ég hef því haft mikið að gera og verið dauðþreytt á kvöldin.
Í skólanum hef ég m.a. séð: nýfæddan grís sem fæddist með opið kviðar- og brjósthol, þannig að hjarta og innyfli lágu hálf utaná kroppnum og ég gat séð hjartað slá (hann dó fljótlega); weimaraner hvolp sem við skoðun virtist vera alveg heilbrigður en á röntgen sást að hann var með meðfæddan galla þannig að hluti að þarminum lá inni í hjartasekknum (kallast það ekki gollurshús á íslensku.....hmm man það ekki alveg); og hest sem var með svo útþaninn maga og þarm að hann var í sjokki og lífshættu og var settur í aðgerð vegna gruns um garnaflækju...... þið hafið líklega ekki séð þarm í hesti en trúið mér hann er STÓÓÓÓÓR, svo stór að maður trúir því varla að þetta komist allt saman fyrir inni í hestinum. Og svo vegur allt heila klabbið ca. 400 kg, þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig gekk að finna garnaflækjuna..... hesturinn dó í aðgerðinni.
En um daginn þurfti ég í snarhasti að fara upp á spítallann í skólanum og í þetta skipti ekki sem nemandi. Minn eiginn litli Símon, páfagaukurinn, var nefnilega fárveikur go lá á búrgólfinu þegar ég kom heim úr skólanum. Ég var alveg miður mín því reynsla mín að páfagaukum er að þegar þeir verða veikir þá deyja þeir. Dýralæknirinn skoðaði hann og gaf honum svo blöndu af öllu mögulegu, sýklalyfi, vítamínum og sterum því hann vissi ekki nákvæmlega hvað var að. Og páfagaukar stressast víst svo auðveldlega upp að það er ekki sniðugt að taka blóðprufur eða önnur test. En Símon lilti er seigur og er mikið hressari nú fyrir utan það að hann getur ekki flogið. En það hlýtur að koma smátt og smátt eftir því sem kraftarnir koma aftur.
Í dag eignaðist ég "Hvíta djásnið djúníor" og get því hjólað um götur Kaupmannahafnar enn á ný. Ég stend þó í einhverju stappi við tryggingarfélagið sem vill ekki borga mér fullt verð fyrir stolna hjólið af einhverjum ástæðum sem ég get ekki séð að séu annað en ólöglegar. Á morgun ætla ég að hringja þangað og hóta því að tala við neytendasamtökin ef ég fæ ekki fullt verð fyrir hjólið.
-
